یکی از شیخ زاده های شهر که دعوی شعر و شاعری می کرد این غزل " امیرعلی شیر " را تتبع کرده بود و پیش آورده :
. . . . . . . . . . . . . چشم بیدارم تویی
هر که پیدا می شود از دور پندارم تویی
بعد از آنکه غزل خود را تمام گذرانید کسی بر مطلع ایشان اعتراض کرد و گفت : شما فرمودید " هر که پیدا می شود از دور پندارم تویی " . شاید خری یا گاوی پیدا شود ؟
ایشان گفتند : " باز پندارم تویی ! "